Küp
Bazen, yukarıya akar dereler
-inanmazsın tabii; öyle bakarsın! -nasıl isyan eder bu sular, seller? -şaşarsın; cennette yok böyle olay -şart olsun! birgün, ifrit olursun durduk yerde, -tepen atar, patlarsın barut gibi -’beynine çıkar kanlar’, ’sağa sola ateş saçarsın’, -’cin çarpmış’a dönersin; çatlak derler, dökemezsin derdini kimseye, seni, ancak deliler anlar! ’etliye, sütlüye karışmasa’ bile dilin şu yüreğin, ’ortada sandık’a kalır, alayı da çullanır ya başına, ansızın; soylu adın, ’çürük elma’ya çıkar -soytarıya döner cüssen, alay ederler ne yapsan, ’pabucu yarım’sın; ’kurt kocar’ halay çekerler üstelik, kızsan -horon teperler! yutarsın, ne varsa kabı kacağı bir güzel kalaylar sinen, ’ateş yakar, cürmü kadar’; -sadece tesellidir bu, zahir ’boşa celâllenme!’ derler ya öte yandan; yahu benim, celâl ile ne işim olabilir? ’asayiş berkemâl’ derler hep; -külliyen yalan! bilmem kaç kere ’fitil olursun’ bir zaman, ayyuka çıkar sinirin, dellenirsin -afakanlar basar, diş bilersin -’kül kesilirsin’, ’betin, benzin atar’ ’arap sabunu’ gibi köpürsen de, olmaz; -’tencere, dibin kara’; ağarmak ne kelime! hıncını alırsın yolduğun saçından, yazık teline! -kel kalmak da var! ’bir kaşık suda boğarsın’, bulsan -’boyu devrilesi adam!’ -’eşek tepsin!’ yani, tersine akarmış dereler; yok yere, ziyan olur şeker gibi adam cinnete kurban gider. 21-29.10.2009 |