HAYAT BENI YORDU ANNE

Dertlerle kederlerle yogruldum bos hayatta
Nereye döndümse kaldim yanliz sehirde bu sokakta
Hickiriklarla cagladim sesiz sesiz yüregim yanmakta
aksam günesi battikca hayat beni yordu anne

Inanacak nede güvenecek tek bir dost yogumus
Tutundugum bütün dallarim kirildi soldum yavas yavas
kursunlar yagdiksa sirtima gazel olup hayaller savrulmus
insanlik ölmüs yalanlarla yogrulmus hayat beni yordu anne

Geceler soguk üsüyorum, sabah olmuyor, rüyalarim agitlarda
Bende hayaller kurmustum yem yesil umutlu yarinlarina,
Aynalarla hesaplastim hani nerde , gencliyim vefasiz yillar.?
sönmüs umutlar, karanlik isiksiz, hayat beni yordu anne

Daglara cikip haykirsam duyan olurmu isyanlarimi bilmem,!
yarali turnam ucarmi vurudu kanadimı kırdı yok carem
göcmek istiyorum bu dünyadan, cilelerle yasamk istemyorum
yürek duvarima teller örüle örüle hayat beni yordu anne

iki yüzlü insanlardan biktim, kestim selamimi gereginiz yok
kimse yokmu ,nerde bu insanlik, söyleyin ölmüsmü bilek..?
kar yagiyor sirtima senin hasretinle yanarak kül olak
hirkasiz kaldim üsüyorum kimsesiz hayat beni yordu anne

Söylemismiydim senin kadar kimseyi sevmedim tek gercegim
Artik yetmezmi bunca gami bunca yükü acilar icinde cektigim..?
Tasiyamam bu yükü böyle, yasamak gücüme gidiyor ben sensizim
bu gece son kez uyumak sabaha senisiz uyanmak istemiyorum
yorgunum yorgun uyanmak istemyorum Hayat beni yordu anne

Yazan.zeynep kanat. özgür sevdamin günlügünde
annem yorgunum sensizlige yordunum siirini dile getirdi kalemim