Umut VaroluşuArdı ardına takılan boncuklar gibi Düşüyor mutluluk göz yaşların, Bir haber. Yıkıntı. Ecel oyunu yeniden başlıyor. Huzur tekrar yer altına gizleniyor, mimiklerinden... Yok olası karanlıklar iniyor yeryüzüne Toprak kokusu edalı yayılıyor teninin her zerresine Sanrılı rüyaların ağrılı uyanışlarında, ıssız yakarışlar yayılıyor anne dilinden. Kelimeler sarhoş varoşluk yolunda, Özlem yok oluş parkelerinde ilerliyor, ulaşılmaz... Düşünce kaplar, aklın yetersizliğini, Gelecek günün şimdisinde kalır umut yığıntıları. Tatlı hislerin yağmur damlalarından iner gülümsemelerin. Çiy kuşluk vakti albenili kadın gibi buluşur yaprakla... Aceleci davranır güneş etkisine kanlasın vücut Sil ömrün yara kabuklarını acı değmemiş olsun Sabah ezanında... Sahipsiz, cam ardından izlerim seni melodim... Beni sana çaresiz bırakma... |
Beni sana çaresiz bırakma...
güzeldi saygılarımla.