Beni Bulduğun Yerin Masalı
Hayrettin TAYLAN
Beni unuttuğun yerde aşk gökdeleni yükselir tanımsız İstanbul yücelerindeyim Korkmakla beklemek arasında korunuyorum Yıldızlar parlatmıyor benden uzak kalışları Şehir susmuş bir adımlık özlemleri bekliyor Ürküyorsun denizimde yüzmeye aşk perdelerin bu yüzden kapalıydı kapılar örtük Ay hıncını, aşk hışmını benden alıyor Kızgın bakışlarla güneşi ısıttım sana İstanbul ‘u uyuttum başını koymadığın omzumda bir gün benim olursuna yeni bir liman aşklandı ben kaptan emirler veriyorum sevilmeye gözünden dökülmesin yaşlar diye önce ben ağlıyorum içimde binlerce bilmece sorusu sen cevabı sen Hayallere dalıyorum kal ile al arasında Seni arıyorum bir sözle ,gözle,özle Beni bulduğun yerdeyim Bir ağaç bir dal, bir ömür aynen duruyor Kız kulesinde kayıpsız efsaneler anlatır beni Şarkı söylüyor istavritler aşk martılarıma ekmek at yeşil gözlerinle hafif bir es yolla kuruyan yaramın kabuklarına Göremiyorum görmeyi görümcelik bakışlardayım sensizliğe gitmekten korkuyorum Seni göremiyorum görmeler arasatında sıratıma tüm tövbe notlarımı yazdım Öl deseler öleceğim İstanbul İstanbul’a ulanır hala umudum tam küresi sen Beni bulduğun yerdeyim Bulut bulut, al yalaz sevdanın ortasındayım adım kadar aşkım kadar kaderim sularına ıslanıyor yarasalar yüreğime geriyorlar tutkuları sana yaramasa da göğsümü deliyor sol atışların sen olmadan neye yarar bu hayat sen olmadan hangi yare yar bu hayat Tüm bakışlarımda gözlerin, görmezlik sonsuzluğundayım hücrelerimde ellerin, el ele tutulmaların ay tutulmasındayım göğsümde ince sızın ,aşkı süzen yüreğin en diplerindeyim Beni bulduğun yerdeyim ,yer yare yar, yar yere ar |