Kör pusulara yatar gün
Işık vermez hayata
Hayat ki, zalim sevgilinin adı.
Severken kanatan yürekleri
Göz yaşlarıyla dağlanır yaralar
Ey gün, ey yaşamak
Ölümün gerçeği bekliyor köşe başında
Kaçmak nafile
Çünkü o her an tam karşında
Gülün kokusunu bıraktığı yerde

Bekler umut
Bekler yarın

Bekler bebekler ve kelebekler
Ben beklerim ölüm
Seni beklerim gülüm
Ey gülüm, ey ölüm!
Nerdesin…

Ve yırtacak gece
Kırılacak kalleş pusular
Bir yalın, bir yiğit ses
Patlatırcasına kulaklara haykıracak
Ey ölüm,
Kuru ayazda
Soğuk bir kış gününde, bir köşe de
Yanımıza sokak köpekleri sokulacak
Üşümüş ellerimizle dokunacağız
İnsanlığımızı hatırlatacak
Bekçi düdükleri şekillendirecek, bir an
Hala yaşadığımızı fark edeceğiz
Bir kere daha kahrolacağız
Ölüm, ey ölüm!
Nerdesin…

Biliyorum artık bekletmezsin
Gizli gizli dökülecek yaşım
… Arkadaşım.

Sesiz, çaresiz bu köşede yalnız
Beni burada buldunuz,
___________burada bırakınız...