Yüzlerce karede ölümsüzleşen kahramanlık destanlarına bakarak gelinen bir süreci izlemektir belki de gerçek. Sağımızdaki solumuzdaki anlamsız açılımlara anlam arayarak kafa yormaktır bilinmez bir çelişkiye. Umutsuz hamlelerin darağaçlarında sallanan isimsizlere mutlu bir tebessüm, toprak altında yatan binlerce gencimize bir diz çöküştür af dilemek niyetine. Yorum yetersiz kalsa da, her insanın ruhundaki süzgeç bir başka süzer hayatı…
İzlemek olan biteni sessizce ve şiirce…

Acıların sıkıştırılmış açılımlarından kan içiyor yarasalar,
unutuldu on binlerce kaybedilmiş canlar
Cesur adımlarla iniyorlar dağlardan düze,
aslını inkârda tetikten nasırlaşan parmaklar
Parmaklıklar arkasından yönetiliyor ülke’m,
Sam amcanın emriyle susturuldu silahlar
Fukara ırk olduk bir çırpıda,
ruhumuzun zümrüt ormanlarında dolaşıyor karıncalar.

Kandil’i aştılar, Habur’u dolaştılar, bitti çileleri,
zafer türküleriyle çiğnediler Deniz’leri
İlmeklerden gözyaşı damlıyor şimdi,
arsız vaatlerle kopardılar o çelikten öfkelerimizi
Yaşantımız hüzzam şamata,
‘asılsız vaatlerle avutulduk halkım’ unuttuk biz tarihimizi
Tarifsiz çaresizliklerin ülkesindeyiz,
alavere dalaverelerle geçiştiriyoruz ah günlerimizi.

Çığlıklarla bölsek geceleri,
kıyımlarla kucaklasak gelenleri,
ağarır mı söyleyin yüzümüz?
‘Ateş düştüğü yeri yaktı yıllarca’,
ölüm yolunu çiçeklerle aştılar, olmadı bir tek sözümüz
Karanfil bırakın Mehmet’lerin yıkık mezarlarına,
sızlar oldu bir anda insan olan yönümüz
Bir düşümüz daha vuruldu dostlar,
sığ açılımların kızıl şafaklarında tükendi asil ömrümüz.

Kürsülerde yıllardır sahte nida,
umutlarımız vurulmuş yatıyor şimdi pusulasız dağlarımda
Gölgesi yüreğimi yakmayacak bir yurttu düşlerimdeki,
Ata’mın Nutku vardı kulaklarımda
‘Ağla ülkem vaktidir’,
sisler içinden gemiler geliyor bakın, yangın büyümekte limanlarımda
Mertliğin adı değişti heyhat,
kahramanların kemikleri sızlıyor yetişin, çaresizlik mezarlarında.

Selahattin Yetgin