Ekim Yangınları
Güz yorgunu gözlerimde sisli bir duman
Basamaklar yüksek,yüksünmeden çıkıyorum Pencere aralığından esen rüzgarlı bir ıslık Donuk bir havanın seyrine dalıyorum Güneş soğuğu vururken anlımın çizgilerine Yılların nede çabuk geçtiğini hatırlıyorum Son bir bahar daha geldi,kışın kapısına Ne ilk bahar ilk oluyor, nede son bahar son Eylül yağmurları yerini, Ekim soğuklarına bırakıyor Kasımpatılar can atarken güne merhaba demeye Ayaz yemiş yürekler üşürken, bende yanıyor.. Ekim yangınlarını bilmezsin sen ! Yakıp gittiğin an işte bu andı Düşen her bir yaprak gibi uzaklaşmıştın Solmuştum, olduğum yerde donmuştum Ellerini ellerimden çekip gittiğinde Sıfırın altında on derece yanmıştım ben Ozan Özdemir..19 Ekim 2002 |