Ma'bed-i Fersude
Hafızama gölgen düştüğünde
Üşürüm, alakasız meşguliyetlerden Kalbinin ortasında bir fay Gözlerinin ucunda nihayetsizlik Masumiyet ağlamaksı Onlar kaderin kucağında Hepsi nur içinde.. Endişeliyim; saklı diyarın zelzelelerinden Ma’bed-i Fersude Dilimi alır Şehir tarih, şehir destan, şehir Tuna Sırtını dayadığında güneş burcuna İçimde berrak bir nehir Kutuplar erir, suya döner Hayat bulur, yarı karanlık sığlıkları Azami aşka dolululuğumda Bülbül, güle gelir.. Mehmet Sani Özel 18.10.2009 |
yanlış hatırlamıyorsam "fersude" eski demekti ya da ona benzer bir şey
eski mabed
güzel şiir...