Adam...
tırnaklar arası ve bir cümlenin henüz ortasında ’’adam’’
parmak izleri kaldı, postmodern bir heykelin kaidesinde! lirik başlamış bir şiirin, ölümden önceki son nefesiydi. önce maskelerini topladı sonra gölgelerini... ve sonra... ah o aynalar! sırlarına gömdükleri kaç suret var? bu sükûtta neyin nesi... ya bu sofadaki mumlar... bu gölgeler? atların ayak sesleri köşe başında, ve son nefesini sarmalayıp.. koydu adam, ahşap bir bavula. bir kül kedisi masalı bu.. kabaklar fırına, fareler inine! peri mi? puslu bir cama resmetmiştik unuttun mu? Kadir ÜNAL-2009 |
Diyor YAKAMOZ, bende katiliyorum ve bak ben bu yorumu yazarken günün siiri secildi bile, kutluyorum...