Elmayı Ben Yemedim ki!!
Bu şiir, 08.10.2009 tarihinde dünden inciler listesinde yer almıştır.
Zaman buruşsa da yüz haritama Gözlerime yalan baksa da ayna Bakma sakin durduğuma Hayatın dışı kadar fırtına İçi kadar suskunum yanılma! Susmanın erdemliğini öğretti Atam Konuşmayı bilmiyorken daha. Bir de sabrı öğrendim gittiğinden bu yana Yollarda kayboldu gözlerimin gör yanı Ciğerime ateş düştü acıdım Öylesine değil yanmıştım. Serin sandım dağları Değilmiş anladım. Ateş her yerde yakarmış Süt içerken yanan dilin Yokmuş yoğurda faydası. Sevgili... Aklım sensizliğe yenik Kırık her yanım Onurluydum gidecek kadar oysa Gelmedi yine meleğim Şimdi acıların içinde bedenim. Rüzgar kuzeyden soğuk esiyor Daha çok alevleniyor ateşin koru Gözlerimden taşan yağmurlar Avutamıyor acılarımı Benim günahım ne idi ki Ödüyorum Havva’nın yediği elmanın günahını Elmayı ben yemedim ki !... |
yazan yüreği kutluyorum
Saygılar.