Doğmuşum doksan bir şubatının on beşinde,
Geçiririm hep içimden bir gün önce doğsaydım diye.
Şairin ruhuna yaraşır,doğmak sevgililer gününde,
Aşk şiirleri yazmak ,uzaktaki kadınlara doğduğun gün.
Cevap alamamak.Ses ve tebessüm en küçüğünden.

Şair doğan ben,şair ruhumu alırım İzmir’den.
Kordon boyunda dolaşırken,
Düşünürüm,kaç şair aşık olmuşturşu denize,
Aklım başımdan gider.Duyarım sesini,
Attila İlhan gibi uzak,kırık gramafonun.
Gramafonda şiir vardır her zamanki gibi,
Şiir sevgisizliklere inat,anlatır sevgiyi.

Şiir vardı doğduğumda,
Kendince karşı çıkardı haksızlıklara,
Irak’ı bombalarken Amerika,
Şiir vardı ezilenlerin yanında.
Ekilmiş tohum gibiydi ölen her çocuk şiire.
Çoğaldıkça tohumlar,arttı şiirler.
Destanlar az geldi tohumlara,
Şiirler yetmedi destanlara.
Gözyaşı,şiir oldu anaların ağıtlarında,
Yakılan onca ağıda inat,bomba yağdı Irak’a.

Yazılmış on altı yıllık şiirler,
Söylenen üç,beş kırık şiir,
Bir,iki üçüncü sınıf aşk yazısı,
İyi gözlem,sevgililer günü.
Dilim varmıyor sevgililer demeye.
Hala bağlıyım ilk sevdiğime,
Onaltı yıl bir aşk...ŞİİR.


ömer