Can canım canımcım cancanğızım için...



BELLA

Ben yazmadım, O’nlar yaşadı. Keşke herkes yaşayabilse…
eser



Bir sigara yaktı. Derin bir nefes. “— Ciğerlerim dolsun dumanla”, dedi, bir yandan üfleyerek. “— Nasıl bu kadar bencil olabiliyorsun”, dedim. Afalladı. “— Sigara içmek bencillik mi, cancağızım?”, dedi. “— Hayır… Canına kıyman, bile bile… Bencillik”, dedim. Gülümsedi. “— Can, canım, canımcım, cancağızım, bencillik bunun neresinde, ölürsem ben öleceğim”, dedi. “— Aşkta sen, ben mi var Bella”, dedim… “— Artık biz var. O yüzden sağlığına iki kere dikkat etmelisin…”

…

Gözlerin Bella… Gözlerinde yollar. Yollar yollar Bella’m. Hatırlıyor musun? Kır kahvesindeki duvarda asılıydı, siyah beyaz fotoğrafın. “— Kim bu kadın,” demiştim. “— Gelir birazdan ağabey, fotoğraf çekip duruyor buralarda. Bu fotoğraflar hep onun”, dediler. Benden on yaş büyük olduğunu öğrensem de, hayatımda ilk defa, kafama kazınmış ahlak karmaşasından sıyrılıp, abla demedim benden büyük bir kadına. Birazdan geldiğinde, seninde bir şey demeyecek olman ne de rahatlatmıştı içimi. Hissetmiştin sanırım.
Kırmızı çizmelerin göründü önce, engebeli taşlara basan… Saçların… Saçların rüzgârın efendisi gibiydi. Ardından, o ürpertici güzellik. Ogün başladı korkum, güzelliğinden…
Bilemezdim o gün senin ilk aşkın olacağımı. Ve bu ilk aşkın, yaralı ve izleri silinmez bir evliliğin gölgesinde kalacağını. Ben aptal bir âşık, sen o aşkın şekli, şemaili, ana fikri.
Bella’m…
Benim kırmızı çizmeli mihracem.
Her şey ne kadar da güzeldi değil mi? Hatta bir keresinde, dizine koyduğum kafamı kaldırıp, usulca, “— Her şey çok güzel ve bunda bir tuhaflık var Bella”, demiştim. Şaşırmıştı. “— Tanrı bu kadar sürdürmez güzellikleri Bella, var bunda bir iş”, dedim. Gülümsedi. Parmağını dudaklarıma götürdü ve “— Sessiz ol, duymasın bizi”, dedi gülerek.
Sanırım o gün duydu bizi tanrı. Aşkımızı süsleyen ölümcül bir hastalık vermiş Bella’ya. Hiç haberimiz olmamış. Beynindeki damarlar tıkanıyormuş Bella’nın. Sürekli baş ağrıları çekiyordu, ama bir kerede şikâyet etmiyordu ağrılardan dolayı. Çünkü o kadar çok güzel anlarımız vardı ki Bella’yla… güzel anıları toplasan, kötü anların sözü bile olmazdı.
O’na yazdığım şiirler dillerden dillere dolanıyordu. Ama o dayanamadı. Yataklara düştü. Acil ameliyat edilmesi gerekiyordu. Ancak ameliyat ölüm riski taşıyordu. Doktor “— Ölmese dahi, bir daha hiç bir şey hatırlamayacak geçmişine dair”, dedi.
Tanrı işini hızlı yapıyor olsa gerek, ameliyata bile gerek kalmadı. Bella aniden komaya girdi. Hafızası tamamen silindi.
Yatağına yanaştığımda bana gülümsedi. Bir an beni tanıdığını sandım. Ardından adımı sordu bana. Yeniden tanıştık oracıkta. Saf bir bebek olmuştu, benim kırmızı çizmeli mihracem. Hiçbir şeyi hatırlamıyordu. Kırmızı kolyesini götürmüştüm O’na. Oysaki bayılırdı bu kolyeye. Şiirler okudum O’na geceler boyu. Mutluluktan uçardı başka zaman. Hiç tepki bile vermedi.
Bana, “— Bulamazsın benim gibi seveni”, derdi. Haklıydı. Çünkü eşi benzeri yoktu O’nun. Bende O’na bir şiir yazmıştım. Seni sevmektir seni sevmek…
Okudum…
Ağladı…
Bir kadın ağladı bugün yanı başımda, ben öldüm.
Şimdi sizlerde bu yazıyı okuyunca ağlarsınız, oysaki ben yazarken öldüm.


eS’er.

1. İbrahim Sarp Baysu’ya, Bella’sı için yazılmıştır. Gerçek bir aşka… Herkesin yaşaması gereken…


Eser GÜNDÜZ



Öykümüz için Eser dostuma teşekkür ediyorum...

Seni sevmektir seni sevmek

Sevmek
Darda sanıp içini
İçindeki kırları
Ama kocaman hissetmek dapdar yanlarımı
Sevmek
Boş bir alanda koşmak
Ve gülebilmek ağlarken
Sevmekti yaptığım
Bulmaktı
Ödenecek bir bedeli
Sevmek
Bir hoş içim şimdi
Dağ tepesinde eriyen bir parça kar
Ve ayakların altında
Olup biten her şey
Sana baktıkça erimek
İşte bu sevmek
Dolanması elimin ayağımın birbirine
Adımlarımın karmaşası
Ellerimin titremesi
Lal olmak
Konuşamadan anlatmayı istemek her şeyi
Seviyorum diyebilmek
İşte bu iki kelimenin cesaretini aramak
Sevmek benim için
Seni görmeden bakmak
Baksam da kendimde bir titreyiş
Bir sarsıntı
Olur olmadık depremler içimde
Yanık türkülerde ağlamak
Sahipsiz sanmak kendimi olmadığında
Belki de sevmek
Sen olmak
Olmak istemek
Her saniye sende olduğun gibi
Sende olmak
Sana şarkılar besteleyip
Bülbül olup kapında şakımak
Öyle unutup tüm dertleri
Karanlıktan aydınlığa dalmak
Sende doğup
Sende büyümek
Sende ölmek
İşte bende sevmek
Seviyorum diyebilmek
Cesaret işiymiş seviyorum demek
Özledim
Bir iki metre aramız
Özledim
Sen gökyüzü
Ben yeryüzünde küçücük bir parça toprak
Sevmek seni
Senin olmayışında
Her anımı şiire vurmak
Delirme nöbetlerinde
Sırf sen geleceksin diye
Sırf bir dakika bile göreceğim diye
Akıllı durmaya çalışma çabası
Sevmek seni
İki çift sözle
Haykıramamak bazen
Seviyorum demekten
Sana el sürmekten
Korkmak
Seni incitmekten
Ahh ahhh ölüm var ölüm
İşte seni sevmek
Öyle bir şey
Gideceğim yerin
Sorguya çekecek Olanın merhameti
Onun vaadi
Onun yanında olabilmenin huzuru
İşte bu sevmek
Gerekirse yaşamak senin için
Sen olduğunda gür bir çam
Yaprakları hiiiiç düşmeyen
Yaz kış bilmeyen bir kaya kadar güçlü
Rüzgarda sallanmayan.
Her şerre kafa tutabilmek
Seni sevmek var ya seni sevmek
Çıkıp da bir gün gidersen
Arkanda kalsam yine de seninim
Seninleyim diyebilmek sevdiğim
Seni sevmektir seni sevmek
Küçücük bir kum tanesiyken
Senin için koccaamaaan bir dağ olabilmektir benim için
Seni sevmektir seni sevmek



İbrahim BAYSU
26 � 04 � 2009 06 � 15


.
.

Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.

.