Galiba ben sevmişim!Şiirin hikayesini görmek için tıklayın O güzel yüreğin okusun diye yazıldı.
Sevgiler...
Galiba ben sevmişim!
Satırlar dilsizdir! Sen, tercüme et kendine bu saçmalığı. Atamazsın Atsan uzaklaşamazsın Uzaklaşsan yapamazsın Koy bir kenara Atasözlerine aldan Belki bir gün lazım olur Bu mektup sana! Adını alfabeden uyduramadım! Tarifini ise hiç yapamadım Nerde dediler Uzakta dedim Dünya yalan Dünyada diyemedim Belki bir yıldız Beklide o kızgın güneş Fark edilme diye sana hiç aldırmadım Yalnız aşk! Yalnız sevmek! Yalnız sen! Belki bir gün ben! Gözlerime bakma lütfen! Çırılçıplağım utanıyorum. Ayrılık şarkısı çalma lütfen! Sonu beni de bitiriyor. Daha uzaklaşma Olan varlığın yetmiyor Bu tarafa gel Gel uzaklaşma Olmadığın yer bana da uzak Benliğim sürüklenirken bilinmezliğe doğru buhranlarında geçmişe dair düşüncelerimin. Kalp yorgun beden yorgun ruhumsa kaybolmuş düşünüşlerimde. Bin parça olmuşum, her bir parçam yapayalnız. Hepsi ayrı dünyada, olmuş binlerce dünya. Odam bir yalnızlık rıhtımı, kayıp her parçam kendimden uzakta! Çok uzak olduğum kendime! Kendime de bir şiir yazarım ben! Ağlama! Ağlarsan duyamam Ağlama uzağım Uzağım saramam Ağır gelir burada duramam Düşmesin gözlerinden tek damla yaş Sana kıyamam. Çok uzak olduğum kendime! Beklide başkasından bana! Benden başkasına. Kim bilir? Kendime sığdıramadığım her cümlem bir şiir oluyor bilmeyene anlamayana. Ve ben sadece sıradan acılı şiirler yazan bir şair oluyorum anlatmak isterken dertlerimi! Suç anlamayanın mı? Anlatamayanın mı? Belki de suç bizim! Haberin var mı diyebileceğim o kadar çok hiç kimsem var ki. Seçme lüksünde hiçbir şey anlatamadan bitiriyorum tüm dert sohbetlerimi. Yarın bugünü turuncuya boyarken ben iple çekiyorum gecenin karasını. Dudaklarımdan sızıyor artık içimdekiler. İçimden firar ediyorum kendimden. Yavaş-yavaş süzülüyorum kalbimden Bakma anlamazsın halimden Adına saklı Sen bakışlı Gel de pişmanlığımı al Kolaysa aç kafeslerin kapılarını Beni göklere sal Özgürce uçayım Beni bana sal Hayata sırıtayım Her ayrılık şiiri şairin ölümüdür! Beni çok öldürüyorsun! Bir kimlik kazanamıyor senden sonra akan gözyaşlarım. Çepeçevre kuşatan acıların ve hasretlerin bir kimlik kazanamadı hala. Her acı Her gözyaşı Hep bana kalıyor Hep benim kimliğimde ağlıyor Bu sevdanın ayrılıktan arta kalan yanları Koşmalı! Koşup yetişmeli! Yetişmeli, yetişip çıkarmalı tüm sen acılarını içerimden. Daha fazla uzaklaşmadan kendimden, koşmalı yetişmeli. Böyle gözlerimden akarak bitmeyecek. Boşuna bekliyorum. Boşuna bekliyoruz bu ayrılık bende anlamını yitiriyor. Ben senden ayrılamıyorum. Aşk! Severek seni sevmek! Tatlı gelmesi tüm denizlerin Ve bir elma şeker gibi yalamak gözyaşlarıma bulanmış yanaklarımı. Değer kazanması senin için atılan adımların Unutulmaması senli hiçbir anın Takvimlerde kokunu duymak Yerli yersiz bir sürü korkuyu yaşamak seni düşünürken Ama sevmek işte Sevmek! Sadece altı harfle binlerce cümleyi anlatan sevmek! Unutmak hayata dair tüm umutları Tüm şikayetleri unutmak Ve hayal meyal yaşamak sen kokan binlerce planda, ümitte, adına yakında denilen onca uzak limanda� Şimdi ise hanilerde keşkeler de yitip gidiyor tüm yaşanmışlıklarımız. Kaç intihar fikri varsa enjekte ediyor tüm şarkılar beynimden içeri. Kapılıp gidiyorum bazen sensizliğin bile unutulduğu düşünce buhranlarımda ölüme doğru. Bildiğim ne kadar keşke varsa şimdi hepsi bizim oldu. Belki de benim! Belki de bize dair her şey sahipsiz Öksüz artık! Biz hangi Allaha yemin ettikte! Ayrılık diyerek ayırdık tüm yeminleri kendimizden. Hangi şehrin hangi rüzgarına kapılıp da yalana yalan katarak bir-bir uzak ettik her yeminimizi. Adına ayrılık diyecek kadar ne yaptık. Ruhlarımız et�tırnak olmuşken biz nasıl lime-lime doğradık onca yeminli dilimizi. Gözlerimiz bile sevişirken nasıl oldu da sen orda ben burada oldum. Şimdi ne hayal kuruyorum Nede yemin ediyorum. Meğer Sevmek sevende. Sana ait ne kadar kahkaha varsa, Gidende kalırmış. Meğer aşk! Kendini arkada bırakmakmış. Şimdilerde! Ağlanası anlarımdan benler gezer odamda. Her bir yıkıntım ayaklarıma dolanır. Yıkıntılarımda yıkılır kalırım. Hatırlar mısın? Bakar kalırdım Takılırdım Takılır kalırdım Her kalışımda Sana alışırdım Alışmışım bırakamıyorum Çok anı var atamıyorum Her gidişle kaldın bende! Gururun kovduğu Aşkın kal diye yalvardığı bir gitmekti senin ki Hep bir yanımdaydın Ben öpmek isterdim Gurur tutardı Ben kovmak isterdim Aşk yağmura dönerdi Bazen siyah beyaz bir kabus Bazen renkli bir hayal Bazen acıtan Bazen acıyan Kal deyince kalmayan Kovunca uzaklaşmayan Bilirim unutmam gerek seni Ama kolay değil bir kalemde silip atmak her şeyimi Galiba ben sevmişim! İbrahim BAYSU 23 � 08 � 2009 16 � 23 Kadıköy Siz şiirlerimi okurken ağlıyorsanız ben yazarken ölüyorum� sR___ Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. . |
Yalnız sevmek!
Yalnız sen!