ERKEKLEŞTİM...
Hep benim omuzuma ihtiyacı var başımı yaslamak istediğimin adamın;
Nazlanamam,kıskanamam,ağlayamam...
Basar giderim,kırar geçerim,
Erkek ağlar!

ERKEKLEŞTİM...
Bir kadeh rakı daha fazla içiyorum beni sarhoş etmeye çalışanla;
Aşklarını dinliyorum sarhoş adımlarla ilerlerken,
’Söylesene,ben ne yaptım ona’
Yaraları kapatanım...

ERKEKLEŞTİM...
Seviştikten sonra sarılmıyorum,
Canım isterse arıyorum,istemezse dışarsı insan kaynıyor,
Bana aşıkmış,benimde o yaşta kardeşim varmış umursamıyorum
sevişmeyi insani bir duyguyla bağdaştırmıyorum.

ERKEKLEŞTİM...
Ne hakla dediler,
Kadının Adı dediğin bu değil diye kızdılar.
Tak dediler kırmızı kemerini,üreme için karşımda dikil!
Aldatılmayı meşrulaştırırken benimde orda olmamı istediler.
Uzamış,zehir dilimi tömürlemek için sıraya girdiler!

KADINDIM...
Çocukları severdim,pembe panjurlu ev hayalleri ile büyüdüm bende.
Adam adamlığından haberdardı,kadında da kadınlığından...
Kimse yeni açılımların peşinde değildi.
Bir tatlı huzur alma peşindelerdi Kalamıştan.
Herkes İsa olmayı bırakmış,Meryemin peşine düşmüş,
Alllahtan korkmaz,Kuldan utanmaz olmuşlar,
Sonra düşmüşler kan kırmızısının peşine...
Unutmuşlar kayınvalide adayları,unutmuş damat bozuntuları,
O otel odalarında büyümüş,pislemiş beyinleriyle
Tertemiz kapılarına gidilmeyeceğini...
Unutmuşlar!
Erkek olmuşum,kınamışlar!
Kazın ayağı kol olmuş haberleri yok...