ADINI UNUTAN NEHİR
Çok güzeldi, kıskanırdı görenler
Güzellik başa belaydı ya..! Rahat olmamıştı hiç, İki kol üretmişti kendinden Sevgiyle beslerdi onları. Bir gün istemediği şeyler geldi başına Yavaşça kurumaya başladı Yinede sevgisini kaybetmedi Çünkü bir ressam gibi işlemişti çevresini. Yok olup gitmek... Tek üzüntüsü buydu, Bir Martı gördü şaşırarak Uzaktaydı deniz Ne işi vardı burada..! Yorgun ve yaralıydı Martı hem de susamıştı. Önce kana kana su içti nehirden Acımasız bir Şahin var peşimde dedi. Korkmuştu titriyordu hala Üzüldü Nehir Martıya, Keşke eski halimle görseydin beni..! Huzurla yaşardın güzellikler içinde. Ne yazık ki kurudum artık Adımı bile unuttum. Üzülme dedi Martı...! Her şey güzel olacak eskisinden Ben gelirken ardımdan Yağmur bulutları geliyordu...! |
Ben gelirken ardımdan
Yağmur bulutları geliyordu...!
yağmur her zaman güzel umutlara gönderme değildir ama ;
yağmur çiseliyor
korkarak , yavaş sesle
bir ihanet konuşması gibi...
kutlar ve selamlarım kalemi.
orijinal ve hikayesi olan bir şiir.
selam ve selametle...