Koşma-6
YALAN OLDU, DÜŞ OLDU!
Gezdi gönül, sünbül ayrı, gül ayrı Gitti dünya güzeline eş oldu. Dedim ’Gelmez misin bana, gel gayrı?’ Gönlüm bedenimdem ayrı baş oldu. Öğlen sonu buralara yel gelir Büklüm saçı omuzuna tel gelir Kıyam etmiş bahçelerden gül gelir Cümle alem kokusundan hoş oldu. Düştüğünde gün, tepenin ardına Hüküm verdi ’ Olmaz’ diye adına. Böyle gündüz gece hasret od’ına Kanan gözler inci inci yaş oldu. Bitti, gönül mutlu olmak dilerken Yar yanında daim kalmak dilerken. Gayrı Okan murad almak dilerken Visâlimiz yalan oldu, düş oldu! |