Sarıldıkça Sana Kanarım KendimeSarıldıkça Sana Kanarım Kendime Hep eksik kalır sabaha açılan kollar Açıldıkça gelmeyen sevgiliye onlar Sallanır eskimiş perdelerde rüzgâr Ve alır başını uzaklara gider Uykusuz pencerelerden sızan ışıklar Tanrısal masalların kâşifliğinde Tozu dumana savuran geçmiş Kaybolur dün ufuklarda Yola düşmüştür artık ayaklar Yarı düşkün her gece ceplerimde Kaç kez vazgeçer umutlarından Kaç kez sarılır düşlerim sana Sarıldıkça sana kanarım kendime Yükleyip bir tek mevsime günahları Sorgusuz sualsiz okşamak suçlu benzi Sallandırıp yağlı ilmeklerde Yumduğumuz göz bile Kırgın Yüreği kendine öfkeli Oysa Mahzundu bayramlar kadar gözleri Kaygısız günlerin yakasında asılı Bırakmalı gece gölgelerimi Telaşlı bir mevsimce dinlemeli Kanat takıp düşebilsem Telaşsız mavi huzura Bulutlar yıldız saçıp Uçuşsa kuşlar sol yanımda Parmak aralarımdan Dökülürken dualar Kelimelerin yetmezliğinde Düşlerim usanıyor her seferinde Ölüm ezgili ruhum Soyunup acılarını birer birer Yine yarım kalsa da Tutsak bayram sevinçlerine Öylece Neyi beklediğini bilmeden Elsiz Ayaksız Dilsiz Sadece bakıyorlar Kimliği kaybolan Paçavralar gibi Adını koyamadığım Kanama nöbetlerim bu yine Her nefesimde sensizlik Çığlıklarca şiirler yükledim Sessizce baktım gidişine Sensiz esen Günün kızıl saçlarına bağladığım Bütün çaputları gelmeyeceksin diye topladım Ve ben senden sonra ey aşk En çok umutsuzluğumu bekledim delikızım |
Tebrikler....
Yüreğine Sağlık...