Ey yâr! Defteri âmalime bu gerçektir kaydolan
Bilesin ki mekânım; gayyâ - i devâsadır
Sonsuz vuslat düşlerken gölgesinde kaybolan
Hâlin acze düştüğü beyan - ı hulâsâdır:

" İlâhî aşk " ömrümde hedeflenen gayeyken
Bir beşerin oduyla kor ateşlerde yandım
Mecnûn olup dirilmek özlediğim pâyeyken
Leylâ’ nın Leylâ’ sıyla sabahlara uyandım!

Biliyorum, yaşanan kader - î ilâhîdir
Rabb’ dır güce yön veren tartışmasız tek kudret
Çekilen; umulur ki nefsimin ıslahıdır
Yine O’ ndan gelecek tahammül, sabır, kuvvet.

Çok defa kendim ile yaptığım hasbıhâlde
O mu, yâr mı diyerek onlarca soru sordum
Yazdığım her mısrada, baktığım her cemâlde
O’ na ulaşamadım ama hep yâri gördüm.

Aşk, İlâhî değilse; " İlâhî " denilmez yâr
Hakikat olmayanı ilân etmek riyadır
Beşerî sevdadan da vazgeçip dönülmez yâr
Sıdk’ tan berî olarak Hakk’ı bulmak rüyadır.

Kimi kandırayım ki! Ben; beni biliyorum
El nasıl istiyorsa bırak öyle inansın
Yüce, âlî makamdan tek seni diliyorum
O senden değil ama, hakikat; sen O’ ndansın.

Bırak! Şavkı seninle gelsin; bu acze değip
Zulmetin girdabını eşsiz nura döndürsün
..Ve, batmamak üzere güneş yeniden doğup
Visâlin muştusuyla elemleri dindirsin.


Ey bu ulvî sevdanın soluk kesen ağrısı! ;
Kudsî emanetini pâyidar kılacağım
Sükûtunda saklıyken " ben seninim! " Çağrısı
Bil ki; hep senin oldum, hep senin kalacağım!...


İstanbul - 02/02/2007

( Not: Her sitede adımın ve şiirlerimin olmasını istemediğim için; yazılı izin alınmaksızın şiirlerimin tek tek ya da blok olarak kendi kayıt ettiğim sitelerin dışında yayımlanmasına izin vermiyorum.)