6
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
2270
Okunma
ey Uludağ!... başın yine dumanlı
derelerin buz çağlar
sana baktıkça
patlamaya hazır volkan gibi kaynar içimde lavlar
eriyen buzlar
yanan ateşimı söndürmüyor
hep o günün hayliyle avunuyor
deli divane bu gönlüm
Uludağ sen anlarsın beni
içimdeki hasreti
hani sende bir özlemim vardı
geliverse o gün
nasıl da yeşerecek, açacak rengârenk çiçekler
özgürce kanat vurup uçacak kuşlar
ah o gün yağmurlarını usulca boşaltacak bulutlar
yağacak çiy taneleri tenime
raksın en mistik kokanını
zılgıt çekip
çılgınca savuracağım gökyüzüne...
Cevap Yaz