Bir de Mahmut emmiyi yâd edelim saygıyla, Hapiste geçen günler bakdur etmiş gözünü. Sandıklıdan göç etmiş köye gelmiş kaygıyla, Konuşmak ne kelime ketûm etmiş sözünü.
Böyle yalnız başına gelmez bu işin sonu, Taze bir dul kadınla başgöz ettiler onu. Düğün dernek sonunda kapanırken bu konu, Sonunda el kızının çek dediler nazını.
Kötüköylü derlerdi asıl adı Feride, Durmadan bağırırdı ileride geride. İşe git, para getir tuz kalmadı dride, Şaşırdı en sonunda baharını yazını.
Yevmiye on liraya işe giderdi erken, Buldumcuk kuşu gibi karısı lâf derken. Öğle arası verip soğan ekmeği yerken, Söğüt dalına astı azığının azını.
Arada bir çıkardı Söylemez’in kahveye, Bir köşede oturur karışmazdı kimseye. Bazen de dert yanardı komşuları Eseye, Eli mahkûm ne yapsın tutardı avâzını.
Mahmut emmiden sonra çok yaşamaz karısı, Emir hak vâki olup öldü gece yarısı. Yıllar sonra gördüm ki virân olmuş orası, Söküp de götürmüşler kapının pervazını.
Huzur vermemiş ona derdine dert katmıştı, Aldığı yevmiyeyi hergün küpe atmıştı. Ne yazık ki paralar tedâvülden kalkmıştı, Çoğunu fare yemiş bırakırken tozunu.
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
MAHMUT EMMİ şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
MAHMUT EMMİ şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
Bir emmim vardı insan, sözü de dinlenir Göstermese de sevgi gönlünde demlenir Güzel huy güzel boy ardı sıra söylenir Demiş- kılmış saygın etmiş sözünü.
diye içimden geliverdi(gerçek emmim). Kalemin ömürlü olsun.
Ah Mahmut Emmi ah! Çok üzdün beni çook...Dilerim bundan sonra huzur bulursun. Kutluyorum yüreğinizi efendim.Çok güzel işlenmiş bir şiir.Kaleminiz daim çağlasın efendim.Saygılarımla.
Bir de Mahmut emmiyi yâd edelim saygıyla, Hapste geçen günler bakdur etmiş gözünü. Sandıklıdan göç etmiş köye gelmiş kaygıyla, Konuşmak ne kelime ketûm etmiş sözünü.
Böyle yalnız başına gelmez bu işin sonu, Taze bir dul kadınla başgöz ettiler onu. Düğün dernek sonunda kapanırken bu konu, Sonunda el kızının çek dediler nazını.
Kötüköylü derlerdi asıl adı Feride, Durmadan bağırırdı ileride geride. İşe git, para getir tuz kalmadı dride, Şaşırdı en sonunda baharını yazını.
Yevmiye on liraya işe giderdi erken, Buldumcuk kuşu gibi karısı lâf derken. Öğle arası verip soğan ekmeği yerken, Söğüt dalına astı azığının azını.
Arada bir çıkardı Söylemez’in kahveye, Bir köşede oturur karışmazdı kimseye. Bazen de dert yanardı komşuları Eseye, Eli mahkûm ne yapsın tutardı avâzını.
Mahmut emmiden sonra çok yaşamaz karısı, Emir hak vâki olup öldü gece yarısı. Yıllar sonra gördüm ki virân olmuş orası, Söküp de götürmüşler kapının pervazını.
Huzur vermemiş ona derdine dert katmıştı, Aldığı yevmiyeyi hergün küpe atmıştı. Ne yazık ki paralar tedâvülden kalkmıştı, Çoğunu fare yemiş bırakırken tozunu. Tebrikler çok hoş bir anlatımdı yazan yüreğiniz hiç susmasın.SEVGİ VE MUHABBETLE...+++++
harika bir şiirdi. üzüldüm Mahmut Emmi'ye, bir yandan da merak ettim. dertle tamamlamış ömrünü. güzel bir şekilde kaleme almışsınız. keyifle okudum. yüreğinize sağlıık. saygılar
Göstermese de sevgi gönlünde demlenir
Güzel huy güzel boy ardı sıra söylenir
Demiş- kılmış saygın etmiş sözünü.
diye içimden geliverdi(gerçek emmim). Kalemin ömürlü olsun.