’ ’ DUVARLARIN ÖTESİ ’ ’
Adlı Türk filminden esinlenerek
Öyküleştirilerek şiirleştirilmiştir..
( Mahkum rolü EROL TAŞ .)

Kanıtlayamamıştı masumiyetini
Sunamamıştı delillerini
Bir cinayet davasının neticesinde
Yirmi yıl yemişti...

Kafasın da tasarladığı firar düşüncesini
Bir dostuna itiraf etmişti
Mapus damlarında yata yata
Çürütemem bu gençliği demişti...

Ve sonun da firarı gerçekleştirdi
Haber iletildi sağa sola
"Katil" diyorlardı zaten hep ona
Sokak insanları kendi aralarında...

Bu yüzden de,
Kader mahkumu demiyordu kimse
O her ne kadar kendine
"Ben masumum " dese bile...

Aranıyordu o şimdi köşe bucak
Denmeden hiç yakın uzak
Bir ihbar sızdırılmıştı karakola
Falancanın evinde görüldüğünden dem vurularak
Kuruldu çevresine bir resmi tuzak...

İnanamayacaksınız belki siz buna ;
"Beş taş" oynuyordu
Küçük bir kız çocuğuyla
O "Cani " denilen firari var ya,
Hem de çikolatasına !...

Ağlıyordu küçük kız hıçkırıklarla
Firari mahkum götürülürken karga tulumba
Küçük kız ve mahkum
Son kez bakışa bildiler bir ara
Ancak gözyaşı selamıyla !...

Dinmiyordu gözyaşları kızın
Dindirilemiyordu, ağlıyordu hala,
Mahkumun arkasından hiçkıra kıçkıra !
O götürlürken karga tulumba
Elinden kaçırdığı tek oyun arkadaşı
Olmayacaktı artık yanında...

Engelliymiş meğerse kız doğuştan
İnmeliymiş iki ayağı
Ne yazık ki,
Doğum yaparken ölmüş onun anası
Bir akraba evliliği sonrası
Bu gelmiş dünyaya sonun da böyle yarım canlı...

Öğrendik adam yakalandıktan sonra
Mahkum bizzat yapmış böyle bir itirafı
Mahkeme koridorlarındayken yankılanmişti
O mahkumun
O engelli kızla neden bu kadar yakınlaştığını...

Mahkumun İki küçük kızı ve karısı
Öldükleri adres aynı
Meğer buymuş işin aslı
Küçük kıza duyduğu yakınlığı
O hapisteyken feci bir ev yangını !...
Kül olmuş bir an da hayatı
Her yönden yanmış mahkumun canı...

Öylesi derdi bir insan
İstemezdi düşmanına bile
Yaşamsa devam ediyordu etrafında
Acısıyla,tatlısıyla
Diyemezdi hiç kimse;
Bir kelime ne eksik,ne de fazla,
Adaletin kestiği o parmağa !
Üstelik bir insanın kaderi böyle
Daha baştan yalnış yazılmışsa !...



İ.Hakkı Gürcanok
2008/ AĞVA