LunaparkŞiirin hikayesini görmek için tıklayın gri bir nefes gibi
terkedilmiş lunapark çocukluğu... terkedilmiş bir nefes gibi bir lunaparkın boyası dökülmüş dönme dolabında anılar geçiyor gözlerimden sanki bugünmüşcesine kırmızı elbisem kırmızı ayakkabılarım içimde ilk defanın heyecanı ile düşlüyorum kendimi bir dönme dolabın en tepesinde göğe dokunuyor ellerim düşüyor saçlarıma yıldızlar dua ediyorum bitmesin bitmesin bu rüya terli terli uyanıyorum alnımda bir dost eli annem canım annem başucumda hadi kalk bakalım gidiyoruz yine lunaparka.. İzafi |
kaleminizi takiipcisi olacağım...gec kalmış olsamda farketmekte...
kutlarım şair...
papatyalar yüreğinize