HÜKMÜN İKİ DUDAĞIMIN ARASINDA
Korkuyorum her bulduğumda kaybetmekten seni
Tam dokunacakken ellerine Büsbütün yoketmekten yüzüme örtülen nefesini Ne yaptım ben sana da Yıllarca ordan oraya savurdun beni Düştüğüm her uçurumdan başımı kaldırıp Düşlerimi zehirleyip yeniden Yeniden kabullendim her defasında Hırpalandıkçada daha bi hırslandı tutkum Bu sevda beni mahvedecek Ve kimse önüne geçemeyecek Kırılıyorum Parçalarıma yansıyor teninin rengi Ellerin kanıyor Göğsüne batıyorum Ilık ılık süzülüyor sızılarım bal tadında koynuna Sende ölüyorum Soluğumu da usulca asıp boynuna Yokettiklerinle seviyor bıraktıklarınla sevişiyorum Gülüyorum hala sevemeyişine beni Kahkahalarımla hayat buluyor İki dudağımın arasında hüküm sürüyorsun oysa Sevda diz çöküyor, öfkemse gitgide yol almakta Söz bitiyor, utanç kol geziyor bakışlarında Veda soğuk, veda iliklerimde Tükeniyor, tüketiyor bu sevda Ben susuyorum SEN KAYBEDİYORSUN BU DEFA... |