Vakti gelmişken sıyrılır acılar ve vakti geçmişken başlar hüzünler, hayatlarımız her daim bir sevdanın pençeleri arasındadır."Başkalarının aşklarıyla başlıyor hayatımız ve devam ediyor başkalarının hınçlarıyla"
Güçlüyüz bazen en az güçsüzlüğümüz kadar da takatsiziz aramakta olduğumuz mutluluk velakin hep acıya sürülmüş gözyaşlarıyla bezenmektedir.Karanlık düşler içinde ham gölgeler parçaladıkça hayallerimizi umudumuzun perçinleşmesi epey mevsimler ağırlaştırmakta içimizde.Yangın yeri gibi yalım yalım yanan bağrımızın kendi sevgilisi ancak biz oluruz başkasının olmasını beklemek, bir sığıntı ve kuruntudur.Ayrılık ecnebisiyiz aslında neden mi bu kararı alırken duygularımızın değil gururumuzun taşeronu oluruz, ve yele verilen her anlamsız bekleyiş içinde düşüpte kırılan yine bizleriz.Hükmümüzde hüküm aramak istemeyen bir kalbin taşıyıcısı olmak velakin çok zor ve ağırlıktır.Ayrılık sonsuz hayallerin sürüntüsüne açılan en geniş yoldur ve zahmetlidir, o yol gözyaşına çamur salar.Belli belirsiz saatlerin hırçınlığında hep kabuk tutacak bir yara ararız ama yoktur.Düşte de düştük mü kabuk tutmayı bırakın kanar artık ölüm esrarına dönen nefeste.Her dem bir bahar intihar eder yüreğimizde ve her dem bir yalnızlık çöker içimize.Ayrılıkların sevmelerin anlam kazandığı nokta finalde olduğu gibi seni her daim seveceğim ve seviyorum diyebilme vasfına geçmektir.
Gözyaşı döktüğümüz yollar hep bilindik yollardır, bir bilinmezliğin acısına sarılmış kuru mutlulukların gölgesinde döllenir tüm hüzünlerimiz..........................beğeniyle okudum......

sevgiler
saygılar
selamlar