ben MeHMeT
yıklılan hayasızca akının içerisindeki levha gibi yalnzım
yazılan tüm şiirlerin katili azmettiricisi içimde
unutamadığım anıların hafıza deposu beynimde
bir sigara dumanının silikliğinde atan bir kalbe
yalnzılıkla sarılı bir kadere
hayallerle bezenmiş bir ömre sahibim
ben MeHMeT
meçhul bir şehrin meçhul bir yolcusuyum
kendimin bile bilmediği bir isimle kayıtlı odamda yatmaktayım
kanadı kırık kuşlar başucumda suskunlukla beklemekte
umutsuzluğun hayalleri etrafımda şizofren duygularım
bir orkestranın içinde bahsi geçemeyecek kadar ufak bir notadır
senfonide kendine yer aramatadır
kendiyle konuşan bir adamın dilinden dökülenlere inanmadığı düşün
beyaz atlı prensiyim
umut ekmeğinin fakir bir fukarası şahidim olan mısaralarla yazılan satırlarla
ve tüm eş anlamlı kelimelerle dokunan bir halının üzerindeki toz zerreciğim
ben MeHMeT
aciz bir kul olarak geldiğim dünyadan
mahçup olarak ayrılmaya hapsolmuş
af dileyen bir mahkumum
ben MeHMeT
yağmur damlalarının oluşturduğu herhangi bir şeklin bile hüzünlendirdiği
hüzün uyusuna atılacak bir bireyim
beni yakmak için anılarımın odunlarında
yalan dünyanın içinde gerçeği arayabilmekle geçen bir hayatın
zavallı bir kuluyum
ben MeHMeT
kaderin bir zar olmadığının farkında olan
nefes alan ve o nefesi kirleterek geri veren bir organizmayım
silik şehir ışıklarının gölgesinde içilen bir esrarın esrarlı yüzüyüm
kimsenin bilmediği satırların yazarı
ama okumayanıyım
ben MeHMeT
derdi kendiyle olan ve ondan başka herkesin iyi olduğu bir dünyadan
göçüp gidebilmek üzere eğilimlerde olan bir intiharın ismiyim
sessizlik denilen ve karanlığın adının konduğu akşamları anlatan bir hikayenin önsözüyüm
yavaş parçaların dinleyicisi iyi bir sigara içicisi ve mutlu hayatların en büyük kıskançlığıyım
içimde suçlamalar savcıda ben mahkumda
hakimim yaradan ben sadece bir zanlıyım ömür adı verilen bu süre zarfında
yakılmasına az kalmış depresif kağıtların üzerinde gezinen parmak iziyim
kanallarımın eşi benzeri yok izimse bir tek bende var birazdan yanmak üzere
ben MeHMeT
gecenin geç saatlerinde duyulan ani bir ses kadar ürkütücü bnyemde
yaşamaya şükreden bir acizim
elimde bir avuç ekmek günahlarım boynumda
mekkeye ulaşmaya çalışan
ama ulaşamayacağını bilen karıncanın kararlılığından çok uzaktayım
kaybedilenin adı olamadığım bu dünyada başarabildiğim
kaybetmek amacını güden ibretlik hikayelerin anafikriyim
okuduğum romandaki yıkık adam benim merak eden varsa
aşk şarkılarında ağlayan adam benim kaybeden taraf ben
karanlığın siyahlığının renk tonuyum
siyahın bir renk değil leke olduğunu bile bile
umutsuz cümlelerin kurgulayıcısı yönetmeni ve oyuncusuyum
bu tek kişilik yalnızlık adlı oyunda
ben MeHMeT
içinde gülümseme geçen zaman dilimlerinden çok uzaklarda
yalnız sessiz hüzünlü bir hayat sürmekteyim
neşeli şarkılar yok bu dünyada
kalp hüzzam tonuyla atmakta bu bedende
neşeli programlardan sonra hüzünlenen duygunun bir numaralı şahidiyim
aşkın yaktığı bir bünyeyim parmaklıklar ardında
damlayan musluğun bile sesi yok bu hacmin içinde
sokakta yürürken fark edilmeyen biri varsa işte o benim
varlığımın ilgilendirdiği insanları ilgilendirecek ölümüm
benim sona gidişim
mahşer gününde bile yalnız kalışım umrunda olmayacak kimsenin
tanınmayan huyu suyu bilinmeyen biri olarak kayıtlara geçeceğim
omzumdaki iki melekten sol taraftakini yorduğum bir hayattan
erken jübile olarak ayrılacağını düşünen beynin sahibiyim
ben MeHMeT
sevdiğim insanların kötü hatırladıkları bir insanım
iyiliklerinden bahsettiğim hayatlarında mutlu mesut yaşarlarken
sakince yaşlanan yüze sahibim
ey sen ey busatırları okuyan ben kim miyim
yücelerin yücesi Allah’ın yarattığı bir kulum
senin gibi bir ana ve babaya sahibim
düşlerdeki o zaman aralığının doldurabildiği bir zekaya sahibim
kötüyüm bu kadar kurdun arasında ceylan masumiyetiyle gezememekteyim
ben MeHMeT
adı kulağına fısıldanan o ufak bebek var ya
namazı olmayan ezanla doğan ve ezanı olmayacak namazla gömülecek olan
sıradan biriyim
ismi sadece fişlerde kalan faturalarda kaydı bulunmayan
ülkede az kişinin tanıdığı biriyim
sabit olan bu hayatımda
derviş sabrını öğrenmekle geçirdiğim dersin sınıfta kalan öğrencisiyim
kredili sisteme henüz geçemedik
yaradandan başka kimsenin planı olmayan bir kadere sahip
maddiyatı bırakmış ama dünya ile ilgilenen bir imamın sabah güneşiyim
ayın yansımasını izlerken dolan gözlerin ve herkesten kaçan ayakların sahibiyim
ben mehmet tüm bu satırları yazan megolaman adamın içindeki en büyük parça olan
yalnızlığın diliyim
pek çok hayatın şahidi
ömrü diğerlerin ömründe kısa olan bir kelebeğin kanat sesiyim
anlatmaya çalıştığımı bilmeyen biriyim
ben mi kimim?
Ben MeHMeT.....
Bir Garip MeHMeT