AY IŞIĞINI TOPARLAYAN ŞİİRÜstat şiirlerinden ezberleseydim aşkı Duayen dizeleri çiselerdim saçlarına Benzerdi aşkım başkalarının aşklarına Oysa ben Kendi acemi şiirlerimle Ay ışığı toparlar Ayak parmaklarına akıtırım gece mavisini Bülbülün cüssesinden taşan gül sevdasını Nefesime doldurur İklimsiz ormanların Ahlat tohumlarında çığlık olurum. Zambak beyazının kana kana içtiği Çağlayan billurdan sıçrayan kristallerle kırarken güneşin yedi rengini Gökkuşağı doğururum gözlerine Ben ışıksız hücremde gördüğün o küçüğünüm Sıkı sıkı kapanmış dudaklarımda Öpmelere ölüm Seni sadece kendi şiirlerimle Kendime götürüm. Tamay Önal Polat |
Bu ne ya.
Vallahi çok tatlı. :)
Başlığın altından böyle bir hazine çıkacağını hiç tahmin etmezdim doğrusu...