İÇ ÇEK EY İNSANLIK....!
Ve ülkemde
sisler içinde Soluk bir sabah aydınlığında Işık hüzmesine uzanan böcekler gibi el uzatıyorum barışa. Esirgeniyor yine benden O eksiksiz o yasaksız o dikenli tellerle çevrilmeyen ülkem Yaşlılar karar verince savaşa Kurumaya yüz tutmuş dal gibi gençlik atıldıkça ateşe ölüler yeniden yaprak olup göğeriyor içimde. Yaşadıkça soğuyor soğudukça acıyor içimdeki yara umudumu erteleyemem başka bahara ömrümü habire boşa tüketiyorum Gece ile gündüzün eşitlendiği zamanlarda toprağa düşünce kan yerine bir damla yağmur kanatlanıp uçuyorum... İçime çektikçe sevgiyi çoğaldım çünkü meczuptu aşkım İç çek ey ülkem...! İç çek ey dünyam....! İç çek ey insanlık....! sizin için Yüreğimi cellatlara rehin bıraktım 16.07.2009-Çandarlı |
İç çek ey dünyam....!
İç çek ey insanlık....!
sizin için
Yüreğimi cellatlara rehin bıraktım
Görünen odur ki, insanlık bundan sonra da hep iç çekecek...
Ne yapim! Pembe gözlüklerle bakamıyorum dünyaya ve insanlığa...
Saygı ile