Yalnızlık
Ellerime tutuşturduğun bu paramparça kalp
Mutluluk değil hüzün verir sadece. Farkında olmadan onarmaya çalışırken enkazlarını, Yakar yüreğim avuçlarımın arasında, Kırgın kalbinle birlikte. O kadar çok savunmuşum ki seni Her kalp atışında kaçacaksın sanıp, Daha da sıkmışım avuçlarımın arasında o kalbi. Daha ürkek olmuşsun. Küçülmüş o koca kalp yıkımlarımızdan Son kez uzandım sana Almadın ellerimi, ellerinin arasına. Şimdi ellerimi ceplerimde dolduruyorum. Ve gidiyorum... Anlayamazsın! |
Derinden kararmış bir kalem seninkisi..