Avare
Köpekçe damlar namluda gözyaşları
Benliğimi delik deşik ediyor yarin, nasipsiz rüzgarı. Fecri ezellere varmış ömrüm. Yaralarına nar ekşisi bastığım; Yar diye seslendim sana, Sen yar nedir hiç bilmedin! Hasretini yüreğime gömdüğüm, Makbedin yıkılmış zindanlığıma, Taşıyamıyorum.. Suçum nedir bilmiyorum. Gölgesinde şafakları saklayan illetim. Parçala karanlığını, Sür yüzüne yüzümü. Beni aklının dar ağacına as. Sallandır deli garibesi gibi uçurumlarında. Kahpe sevdaların pusu kurduğu sokağımda Sevmenin narasını at. Tespihine sarılayım. Her voltanda parmaklarına beni dola. Saçlarımı ellerinle ovala, Vur başımı duvardan duvara. Eşkiyalar dolanır avlumda Asabım bozulur. Sen helal nedr hiç bilemedin! Gözlerimi önce sana, Sonra Allah’a nakşettim. Sen kıymet nedir bilemedin. Ben yâri nakışlarımda, bohçalarımda düşledim. Sen bir bardak rakıya adımı boca ettin. Sen... Sen yâr nedir hiç bilemedin. |
Sen bir bardak rakıya adımı boca ettin.
Sen...
Sen yâr nedir hiç bilemedin.
Muhteşem.Kaleminiz daim yazsın efendim.Saygılar sunuyorum.