Beni Şiir Yapan SokaklarBeni şiir yapan sokaklar kararmayın. Ellerim üşüyor yabancı rüzgarlarda Kaldırımlar dilsiz kalabalık Geçip gidenler tebessümsüz Tatsız bir sonbahar melodisi hayat Nefes alıp verirken titriyor içim Martıların seslerinden çok uzaklarda Kalkan bir vapur sireni telaşsızlığında Gök hala mavi Yeryüzünde ise yitirilmiş sevgili Ufuk çizgisinde ayrılan Benlerle batıyor güneş Ah eylül Ah eylül Her şehirde ruhumda aynı hüzünlü senfoni Beni şiir yapan sokaklar kararmayın Sahte aydınlıklar özlediğim bir serap gibi Yokluğumu adımlıyorum uzun uzun Kayboluyorum Annesini kaybetmiş bir çocuk gibi Ağlamak yasaklısı hürlüğüm Sen büyüdün diyor artık serseri Kurumuş ekmek parçalarını özledim Güvercin mutluluğunda doymak Un ufak oldu gün doğuşları da Değişen uyanışlarım Değişen İçtiğim suların ruhuma verdiği tatlar gibi. Beni şiir yapan sokaklar neredesiniz Yüreğimdeki yokluk uçurum gibi Düştükçe beyaz sayfalarımı özlüyorum Ilık meltem esintilerine dağılan Ağustos yüzlü kelimeler gibi Ah sokaklar Ah sokaklar söyleyin Sert esiyor rüzgarlar Üşüyorum Yalnız kalmışlığıma dost Sarılabilir misiniz eski bir sevgili gibi Beni şiir yapan sokaklar kararmayın Kararmayın Papatyalar yanıyorken yüreğimde Gün ışığı bile yabancı gözlerime KUZEN |
İşte ben burada kaldım ;vurmalı can evinden, okuru mısralar !
Çok anlamlı.Sevgiler size...