Hatırladıklarım
güldüğüm günlerin sonundan başlıyorum hayata
günler sanki soğuk ve naftalin kokan masalları dünyanın ben ki bilmiyorum ansızın başlayan sevgilerin ruhları saran gelgitlerini- şimdi yıllar boyu şifreleştirdiğim bu sevgiyi çöz desem çözebilir misin mesela konuşur musun gökkumlarıyla yıkar mısın duvarları ya da yak desem yakar mısın usuna dolan kan kırmızı şeylerin motiflerini ben ki şimdi tüm körebelerin derin kuyulara düştüğü mekanlarda bir küçük serçe havalanışı siluetini gördüğüm göklere gökler ki kendimiz içimiz kanımız gökler ki yarım kalmış bir senfoni. |
bir kapı burası; dışında kalabileceğim, eşiğinde durabileceğim, aralayabileceğim veya kaçabileceğim...
kapı ki; yarım kalmış bir gidiş ve de dönebileceğim...
Bu sayfada yeteri kadar anlam var..
Sevgimle.