17 ağustos 1999 acılarla akıllara zihinlere kazılan
Unutmadığım unutulmayan bir afeddir buradaki yazılan
Ayırdı afet insanları çocuktan babadan anadan yardan
Çaresizliğin feryadın, çığlığın, kol gezdiği sokaklardan
Ağlıyor Marmara dünyaya sesini duyurmadan

Herkes sokaklarda kaldı yorgun, susuz ve aç
Feryatlar, çığlıklar semaya yükseliyor kaaç kaç
Çoluk çocuk kaçıyor sarsıntı daha vurmadan
Ağlıyor Marmara sesini dünyaya duyurmadan

İnsanlar yıkıntıların arasında kimse var mı diye bağırıyor
Herkes çaresiz korkak, bir birini yardıma çağırıyor
artcı depremler devam ediyor herkesi sağa sola savuruyor
Ağlıyor Sakarya dünyaya sesini duyurmadan

Sessiz bir çığlık yükseliyor binalardan
Altında kalan çocuklardan, analardan
Eksik etmeyiz o şehitleri bizler dualardan
Ağlıyor Marmara sesini dünyaya duyurmadan

Yardım edin dostlar ne olur Allah aşkına
Gecenin yarısında insanlar döndü şaşkına
Çıkamıyor insanlar betonları girişleri kırmadan
Ağlıyor Marmara sesini dünyaya duyurmadan

Bu acıyı yazmaya ne kâğıt nede kalemler yeter
Mevla vermesin ülkemize bir daha böyle acı bir keder
Güzel kardeşim Mehmet size de çokca dualar eder
Ağlıyor Marmara sesini dünyaya duyurmadan

Hendekli Mehmet Yazıcı