Kapsanamayan Kapsam
karanlık bulutlar son kez geçerken uçurumlardan
sonsuzdan gelen şarkılar deli dolu giderken yıldızlara dönülür aynen bir kuş gibi raks eden son saltanatına aynaların ışık ölmüştür artık içimde vurulan bir çocuğun düşlerinde onlar da genel geçer doğrulardı belki mesela bir soykırımın sararmış sararmış sulardan sözetmesi gibi bizlere bizler ki belki çoktan yitirdik en göz alıcı mavisini renklerin şimdiyse anılarımızdan çektiğimiz cesetlerle dolu içimiz artık tek bir soru kalmıştır kendimize biz kimiz ne niçiniz hepsi bu |
Cevabını bulabileceğimi sanmamakla beraber, yine de tek anlamım sorduklarım sanırım.
Sevgimle.