uyuyorsun şimdi
aklıma düşen sözlerin
ne kadar çabuk büyüyen iki yetişkindik biz..
attığımız her adımın sonunda
bize ne kalacagını görebilecek kadar büyük
aramızdaki bu çikolata tadındaki
sevdanın kokusundan vazgeçemeyecek kadar çocuk...
şimdi elimizde ne mesafe mazeretleri var
nede anlaşılmıyor olma ihtimalleri
karşındaki tarafından
hem altı hemde üstü aynı oranda pişmiş
ve tam kıvamında bir kek gibiydi hazırladığımız
bu kadar mükemmel ve güzel olduğu için belkide
farkındaydık
başladığı anda bittiğinin...

kenarından kıyısından geçsek bile
sadece dokunsak, tutmasak bile
aklımızın ucuna getirsek ama düşünmesek
senin bu sabah uyanır uyanmaz
sorduğun sorunun cevabı
benim uyumadan önce cevapladığım soruyla aynı
hangimiz daha dayanıklı bu saldırı karşısında
ve hangimiz sonuna kadar ayakta kalacak
enkaza dönerken digeri
tutup kollarından kaldırabilmek için..

şeytan diyorki
bırak sonrasını düşünmeyi
anı yaşa
simdi güzel olan,
sonrasında yazacağın bir sevdayı...
ve ben uzun zamandır ilk defa
şeytanın söylediğini ciddiye alıyorum
mevzubahis sensin
bir türlü aklımdan çıkaramadığım
senin sözlerin..

uyuyorsun simdi
ben anlatamıyorum bile
nereye gitti hükmettiğim kelimelerim
nerede simdi
bir adam gibi dimdik arkasında durduğum sözlerim
bir mumu söndürürken dilediğim
şimdi gelmiyorsun diye
hesabını sorup, cevap beklediğim
yarın sabah uyanınca aklına düşen
benmi olacağım?
ben...
indirip yelkenlerimi
akıntıya kapılmayı göze alışlarım
akıntısında yolaldığım sen
hala seni çıkarınca içimden
boşluğunu doldurmak için
açılan her yaraya alkolmü basacağım..?