Oğlum Kutalmış üniversiteyi kazandığı zaman ilk ayrılığı Çanakkale iskelesinde yaşamıştım. Bu şiir iskele meydanında yazılmıştır.

Beklerken sahilde sessiz ve vakur
İçim kıpır kıpır, gözümde yaşlar.
Ayaklarım gitmez , kanım donacak
İlk ayrılık, hasret, birazdan başlar.


Gidiyorsun artık, valiz elinde
Sırtında bir çanta, biri belinde
Bense donakaldım meydan yerinde
Ruhumu eziyor kayalar, taşlar.


Önce tiz bir düdük, sonra homurtu
Gemi yavaş yavaş kıpırdanıyor.
Zaman, sen ey zaman dursana artık
Oğlum güvertede, canım yanıyor.


Boğaz aramızda, soğuk ve derin,
Kara kedi misin ey kahrolası.
Dün sarı kızımın, bugün oğlumun
Hasreti, özlemi ve de sılası.


Bu akşam sofrada bir tabak eksik,
Hasret içimizde çörekleniyor.
Annen durgunlaştı, kardeşin sessiz
Bu ayrılık bize çok zor geliyor.


Artık aramızda dağlar ve yollar
Benimse kollarım kanadım kırık
Mevlam böyle yazmış neylesin kullar
Sabretmek var artık geçer ayrılık.


Babam da rahmetli benim arkamdan
Dualar okurdu titrek sesiyle.
Annem gözü yaşlı, biçare, şaşkın
Isıtmak isterdi son nefesiyle.


Güle güle oğlum, var git tez elden
Babam gibi duacınım arkandan.
Kader böyle ise ne gelir elden
Ayrılık ve hasret hepsi ALLAH’ tan.

Çanakkale 2007

* Kümbet Altında Eğitim, Kültür, Sanat ve Edebiyat Dergisinin
Ocak-Şubat-Mart 2009 sayısında yayınlanmıştır.