HÜSN-Ü ZAN KALDINe bir söz ne de iz, kalmadı bir şey Kayboldun ufukta, kızıl tan kaldı Hüzzamdan çalarken, o efsunlu ney Ruhum senle gitti, bana can kaldı Tek mutlu bakışı, gözümden çaldın Çözülmez sır olup, ummana daldın Bir gülüş kalmıştı, onu da aldın Damarımda gezen, sarhoş kan kaldı Şu mutlu selamı, ele versen de Bent tutmaz gözümü,sele versen de Kıtalar aşırıp, Nil’e versen de Sitemkârım sanma, hüsnü zan kaldı Yedi iklim ötede, bilinmez yurdun Sana ram gölgemi, alnından vurdun Süzülüp giderken, şöyle bir durdun Hüzünkâr gözümde, bir o an kaldı Muhammed Mehmet GÜL |
Kayboldun ufukta, kızıl tan kaldı
Hüzzamdan çalarken, o efsunlu ney
Ruhum senle gitti, bana can kaldı...
tebrikler,beğendim...