ilk gençlik yıllarımdan beri düşlediğim ve 2 sen önce gerçekleştirdiğim hindistan gezimin anısına yazdım. birleşik arap emirlikleri üzerinden aktarmalı hindistana uçtum ve orda 15 gün boyunca trenlerle 2000 km ye yakın yol katettim beraberinde pek çok yer gezdim. bu anaç diyar beni oldukça etkiledi. tekrar yollara düşmek ve bir gün oralara yine gidebilmek aşkındayım. hiç olmaz ise doğuya yeniden dönmek için sayıklıyorum bu puslu imgeleri şimdi...

Bir gün yine düştüm yollara
Bu defa çok uzağa gittim
Arap yarımadasını gördüm
Büyük roma gibi görkemli
Sokakları hıca hınç dolu
Kara tenli göçmen işçiler
Tüm köleler gibi kederli

Duramadım bu kasvet gibi
Çöl sıcağının ülkesinde
Uçtum ne varsa gökyüzüne
Yeryüzü ile benim aramda
Gökyüzü olması ne garip
Ağlayıp durdum yalnızlıktan
Tebessümlerim hep muzdarip

Sonra konduk anaç bir yurda
Hindistan derler ki adına;
Bin bir suratla çehrelenmiş
İnancın rengiyle tütsülü
Kokularla dolu bir ülke

Güz gönlüm toy başım sallandı
Tüm çağlar zihnime dolandı
Sandım ki bu dünya denilen
Mavi küre altımdan kaydı

Haftalarca soluk soluğa
Bu kadim ülkeyi dolaştım
Ölülerle dolu nehirler
Bir inancın çölüne doğru
Hiç durmaksızın akmaktaydı

Dev dağların ulularında
Turuncu tanrı geziyordu
İnsan açlığı erdem bilip
Tanrılarca yağmalanmıştı
Medeniyetin kör çığlığı
Henüz orda duyulmamıştı

Ondan ki insanları böyle
Denize küs tayfalar gibi
Tarih öncesi denizlerin
Şarkılarını sayıklardı

Hindistan, yitik çocukların
O vazgeçilmez düş ülkesi
Hindistan, ahir zamanların
Ulaşılmamış son kalesi
25 EYLÜL İST-ÜSKÜDAR