Devrildi gündüz….

Ruhumun akordu bozuk
Çıkmaz köşede ki
Eski sokak lambasına yaslanmış
Kısık, ürkek ve titrek ışıkta hüznün dantelini örüyorum!

Karmaşık uğultuların duyumu ile
Boğaz kuruluğumu gideriyorum itin en alasını öldüren eşliğinde…

Sokak çıkışına sessiz adımlarla
Camları kırık evin önünden geçip
Sağdan sağdan gidiyorum yalpalayarak…

Karşıma dikili duran hayalin ile
Geliyorum kendime…
Göz kamaştırıcı aydınlık da belirivermiştin yanımda

Öncesi öfke ve şiddet süslü bir

“Neden?”

Sonrası usulca ancak şahlanarak yankılanan

“Kıyamam ki!”

Buluşan yürekler
Abartılı yaşam kavgalarının var oluşuna aldırmaksızın
İnce ve uzun siyahta ki yarının yok oluşuna

El ele
“ Merhaba!”
Demeyi öğrenir…
….
Baş döndürücü esinti altında
Hasretin tıkırtılı sesi yok olur….

Elmacık kemiklerimin alevliği!
Ve senin…
“gözü kara” bakışların…
Gecenin adını koyar…

Sıska ve inatçı umutsuzlukların
Obez getirileri ile
Kıtlık sofrasında
Kuru ekmeğe talimlik ile

.....
Devrildi gece…

!

"kalpagrısı"