==O ADAM-22==Samsun’da günbatımı…!!! Güneş kızıl saçlarını dökmüş Ve Denizin maviliğiyle kucaklaşmıştı sanki Akşamın alacası, Zümrüdi rengiyle iştirak ediyordu ikiliye Hareli martı sesleri yükselirken eflaka Ağır ağır yürüyordu bir adam Aynı tanış yoldan, Aynı sahilin gizemli kuytusuna Serkeşçe basıyordu ayak tabanları Sanki o yoldan hınç alırcasına Ve isyandaydı bakışları Yırtarken acunun perdelerini Yapışmıştı feza’nın yakasına Silkeliyordu olabildiğince Dikilmişti yine Karadenizin karşısına Bir yumruk atsam diyordu içinden Alnının tam ortasına O adam hırçındı, deniz mahcup Dalgalar umutsuzca sinmişti mavi derinliklere “Güneşin kızıllığı vuruyorken sahile Sessiz ve çaresizce bekliyordu o adam Zaman akmakta ama geleceği nafile Gündüzleri geceye ekliyordu o adam” Usulca çöktü kumsala Ve ayağıyla basıyordu dalganın eteğine “Gitme” diyordu sanki dert ortağına Asudeydi deniz Ortalık sessiz mi sessiz Kulak kesilmişti adam gecenin durgunluğuna Bir ses duyacak gibi bekliyordu nefessiz “Yine küçük yüreği kahırlarla doluydu Canı değildi yanan göğsünün tam soluydu Umutla yürüdüğü aynı sahil yoluydu Boğmaca tutmuş gibi tekliyordu o adam” Eziyordu kasvetli geceyi elleriyle Semaya kalkan kolları sarmalıyordu yakarışlarını Yine içine akıtmıştı volkan gibi haykırışlarını Gecenin buğusu dokunurken saçlarına Ürperdi çaresizliği Üşüdü umutları Ayazdaydı hayalleri Yıkımdaydı beton gibi düşleri Darağacındaydı özlemleri Çarmıha gerilmişti ütopyaları “Heyhat diyordu dilden bumuydu aşk denen şey Gülmesi bile acı titriyordu peyder pey Birkaç damla yaş aktı dudağına oldu mey Sanki bir günah gibi saklıyordu o adam” Gün ağarmakta Deniz uyanmaktaydı artık Yine sabahın ilk ışığı görünmüştü ufuktan Gitmeliydi evine ufaktan ufaktan Yavaşça kalktı çöktüğü yerden Kendisine acıyarak bakan denize döndü sırtını Ve Usul usul sürüdü ayakları Geldiği yöne doğru... “Yine zamana mağlup yine sabaha yenik Yine gözler umutsuz yine ışığı sönük Yine yürek çaresiz yine bakışlar donuk Yine kendi kendini haklıyordu o adam” Zeki BEKAR |
Yine gözler umutsuz yine ışığı sönük
Yine yürek çaresiz yine bakışlar donuk
Yine kendi kendini haklıyordu o adam”
SAHİLDE BİR ADAM İÇİNDE KARMAŞIK DUYGULAR HRCIN DALGALARA İNAT DÖKMÜŞ DİZELERE TÜM YAŞANALARA İNAT ÇOK GÜZEL ANLATIMDI ŞİİR TADINDA TEBRİKELR GÖNÜL KALEMİNİZ DAİM OLSUN SAYGIYLA