Özlemin şahlanınca nar-ı yangında kaldım
Saatlere günüme “ay”larıma düştün sen
Uzadıkça fasıla kederlerden dem aldım
İçtiğim her yudumda “çay”larıma düştün sen

Derd-i aşkın kahırla kavurduğu her anda
Rüzgârın yaprak gibi savurduğu zamanda
Denizin kokusuyla sığındığım limanda
Sessisce fısıldayan “koy”larıma düştün sen

Beyaz bulutta gördüm hummalı bakışını
Semadan damla damla üstüme akışını
İz’anın kabulü yok yetim bırakışını
Aşk ile sermest eden “mey”lerime düştün sen

Her zifirin ardında aydınlık var bilesin
Hayat kumar olsada sen en mübah hilesin
Allahın lütfumusun melekmisin be nesin
Dilimdeki her ah’a “vay”larıma düştün sen

Hayra yorduğum rüyam kaderimsin bahtımsın
Otağ kurduğum saray ve en yüce tahtımsın
Allahtan dileğimsin muradımsın ahtımsın
Şehirlere kentlere “köy”lerime düştün sen


Zeki BEKAR