İÇİMİN AYNALARIBaşıma yüklediler onca dağın karını Sonra kırdılar içimin aynalarını Gözlerim güzellik dererdi çiçeklerden Başaklarda umut yığardı yüreğim Yağarken anlamazdınız siz Bulutları döllerdi göz bebeğim Daha kurşun yememişti ereğim Henüz değildi Gelen ağam, giden paşam Çatlamamıştı göbeğim Her soruya tek cevabım olurdu Sorma, çok iyiyim Tütmüyordu dumanı Ne de ateşi gördüm Bir yangın yeriydi düştüğüm Ellerim de solarken gülüm Çok uzak düştü ölümüm Sen çıktın karşıma ne diye Gördün işte Bir ömür nasıl adanır sevgiye Sevgiliye Narinciyeler açıyor Sarısı alabildiğine başağın Buhurdan gibi tütüyor ıhlamur Bağırıyorlar koro halinde Ellerim, ayaklarım, gözlerim Yaprağını aradan uzatıyor defne Sitem de yüreğim Bundan sana ne Düşmüşken bir kara güne Sahi bunlardan bana ne Başıma yağıyor onca dağın karı Kırılıyor içimin aynaları Hayrettin YAZICI |
Kırılıyor içimin aynaları
Gelenin gidenin sapanından atılır taş
Kırılır içimizin aynaları çoğu kez..Kutlarım sayın abimin güzel eserini.
ssismanlar tarafından 8/7/2009 7:26:55 PM zamanında düzenlenmiştir.