Kar'ın üzerimizde ağarabilmesi için içimizde yanan fesatlık ateşlerinin sönmesi gerekmez mi üstadım? Yüreğimizin serinlemesi gerekmez mi?Kar bütün çirkinlikleri örter haklısınız.Hasetlik ateşi ve bacalardan üflenen kötü sözlerden oluşan küfr isleri neticesinde kar'ın beyazından eser kalmıyor ki.Ruhumuzu kararttığımız gibi rahmetten de uzaklaşıyoruz.Dünyamızı ve ufkumuzu karartıyoruz.Güzel bir şiirdi.Kutluyorum güzel yüreğinizi.

Rüzgârla yarışıp esen,
Soğukların can damarı olan,
Yağ yağ, diz boyunca,
Arı gibi oğul ver,
Caddelerden sokaklara.
Yolları kes tümseklerde,
Araçları durdur, buz kalplileri de;
Zincirle beyinleri, sis bulutlarıyla.
Güneşi sev ve onunla barışık ol,
Ol ki, arada sırada sana göz yumsun;
Biliyorum senin düşmanın,
Ama o olmadan ölemezsin,
Bil ki ölenler yaşayanlardır…
Kar, seni çok seviyorum;
Tenim gibi, canım gibi…
Cesedime düşen kar tanelerini,
Kalbimde buluyorum.
Bir kez daha beyazlara bürünüyorum,
Yalan da olsa…
Ve bir soğukluk hissediyorum,
İçimde ılık ılık…
Seninse hiçbir şey umurunda değil,
Ölenler, yitenler, depremler ve dahası…
Sense hedefine hiç korkmadan gidiyorsun,
Ateşe bile…
Beni cezbeden bu korkusuzluğun yok mu?
Kar kar; artık gözlerimde ağar,
Bembeyaz görmek istiyorum etrafı,
Karanlıklardan uzaklaşarak…
Kar kar; bir nebzecikte bizim üzerimizde ağar.


Saygılar sunuyorum efendim.

neneh. tarafından 8/2/2009 5:45:41 PM zamanında düzenlenmiştir.

Kar kar; artık gözlerimde ağar,
Bembeyaz görmek istiyorum etrafı,
Karanlıklardan uzaklaşarak…
Kar kar; bir nebzecikte bizim üzerimizde ağar.

Bu yaz gününde de kar görmek ne güzel olur adı bile insanı
serinletiyor. Güzel bir şiirdi. Tebrik ederim. Saygı ve selamlarımla.

Serbest şiirde iyisiniz. Kutluyorum.