Seviyorum seviyorum seviyorumSeni bağırıyorum taş duvarlara Tiz bir sesim yankılanıyor Hüküm giymiş bir sevdalı ağıtıyla ağlayışlar Sıralıyorum. Tüm kavuşmaların kapıları ömür boyu kilitli Hücreme sızmıyor dünyanın ışığı Sığmıyor yüreğime anıların güleç yüzü Yılgınlık yok yinede Ne yağlı urganın can alıcı duruşu Ne giyotinin keskin dişli bıçağı Ne de kollarımdaki kelepçenin Dişlerini sırıtışı Beni senden götürmeye yetmiyor. Seviyorum, seviyorum, seviyorum En çok da zulmüne boyun eğmeyen yüreğimi seviyorum. Sevmek direnmekse direniyorum Sana akıyor gönül yanım Coşkun bir nehir gibi Tükenmiş bir duygu ferman okuyor Yanı başımda Ah! Bana başkaldırışı bile içimi acıtıyor. Onu yargılayan bendim, bitirip tüketende bendim. Ah bu yürek işciliğim, O senin çorak yüreğinde, hala umutlar ekmekte Aşmadık dağ, gitmediği yol kalmadı Yine de umuda yolculuk içinde katar, katar Seviyorum, seviyorum, seviyorum En çok da ben bana benzeyen yanımı seviyorum Yokluğun içimde bir isyan oldu Ne ateşler yaktın söndüremedim Hüzünlerimi de sevdim, içinde sen vardın Ve en son yüreğime basa basa sen geçtin Yenik düşmedim bu savaşta Avuçlayıp içtiğin kanım helalin olsun Damarlarında dolaşan benim haberin olsun. Seviyorum seviyorum seviyorum Kine kin gütmeyen yüreğimi seviyorum. 30.07.2009 Manisa Özlem Çetin |
Hikmet YURDAER