Kul hakkı bir büyük borç, büyük leke sîmaya
Dedikodu, iftira, gıybet düşmesin dile
Farazî düşünceler asla gelmez imaya
Hepsi bir cüz şeytan’ dan; bir entrika, bir hîle.

Gıybet: bir kardeşinin çiğ etini yemektir
İftira: lekelemek; kurşun sıkmak demektir
Dedikodu: huzuru bozmak için emektir
Gerek var mı dikeni sardırmak gonca güle?

Ne diyordu erenler: - lâl dillere hece ol
- Kusurları örtmeğe bir karanlık gece ol
- Bırak böbürlenmeği, tevazuyla yüce ol
- İfşa etme dostunu, maskara etme ele !

Nedir paylaşılmayan, nedir bu kısır döngü?
Bizler âdemoğluyuz, biri; birinin dengi
Çeşit çeşit olsak da rengimiz fâni rengi
Değer mi bunca öfke ölümü bile bile.

Nefsim! Silkelen artık; yolun sonu görüldü
Senin çekmelerinle huzur hattı gerildi
Sanma ki ölümsüzlük sana pâye verildi
Ya tövbe et, ya katlan; sonun bir büyük çile !...