yalancı çoban...

dayatıyorken adamlığımı bir kadına
bu kadar açken
şehvetin pençesinde
kıvranıyorlen
öpülmeye aç
kurumuş dudaklarımda fısıltılar
konuşmaya çalışırken
tarifi yok
ucuz bir zavallılık takınıp
büyük adammış gibi rol yapmayı
becerememiş oynamayı
ilk çıktığı sahnede yuhalanmış
cesareti kırılmış
kırılmışta
yeniden başlamış oynamaya
daha iyi oynamış
korkmadan, rezil olmaktan
susmamış
sussa
adam diyecekler
ağlamış zırıl zırıl
salya sümük
yüzü gözü ıpıslak
yinede vazgeçmemiş istemekten
çok sevişsede başka kadınlarla
ilk öptüğü kadının tadı damağında
silinmemiş
yazdıkça artmış özlemi
yazmadan duramamış
bir bağımlı gibi
kanına karıştıkça afyonu
başka gün aramamış uyanmak için
başka güneş ısınmak için
sırılsıklam üşümüş oysa
hayat bir numara büyük gelmiş bedenine
aklı almamış
kaçıp gitmek istemiş
bir türlü
dizlerinde derman kalmamış
yıkılmış olduğu yerde
celladından merhamet dilenmiş
çok ağlamış
ağlamak ayıp değilmiş o zamanlarda
sevgilisi insafa gelsin diye
hep alttan almış
bir türlü olmamış
akıl verenlerinin arasında
hiçbirine kulak asmamış
tutmak istemiş zamanı
zaman ona aldırmadan
her an canını almak için
görmezden gelmiş
çok büyümüş ama
küçük kalmış elleri
tutamamış sevgilisinin ellerini
hepsi birer rüyaymış bunların
uyandığında ne kokusu kalmış
nede ürpertisi teninde
gerçekle hayal arasında sıkışmış
kimse inanmamış söylediklerine



KESMEK İSTEMEDİM... HEPSİ BİR BÜTÜN GÜZEL.. GERÇEKLE HAYAL ARASINA SIKIŞANLARIN SÖZLERİNE KİM İNANIRMIŞ Kİ... ÖYLEMİ... HERKES BİRAZ BÖYLESİ DEĞİL Mİ?

GÜZELDİ.. PAYLAŞIMINIZ İÇİN TEŞEKKÜRLER EDİYORUM...

SELAM VE SAYGILARIMLA
MERYEM ZEMEROT