Bu Oyun da Bitmeli...Şiirin hikayesini görmek için tıklayın Can arkadaşım Kübra’mın isteğiyle yazdığım bi şiiRdiR.. Aşk ona da vurdu hüznünü...
Seni severken çok yaralar aldı kalbim,
Her gidişinde ayrı ayrı çizikler attın Ve her geri gelişinde, Bir öncekinden daha başka sancılar yaşattın… Sevdim her şeye rağmen, Tüm yaralarımı sarıp aşkına, Bekledim seni, Özledim… Tüketmemek için aşkımı direndim… Ama farkına varmadan ben tükenmişim! Sevdim her şeye rağmen, Bir bakışın uğruna hayallerimden vazgeçtim, Oysa çok severdim tozpembe rüyaları, Hiç mi düşmedim sanırsın renkli hülyalara, Hepsini silip sana bağlandım sadece, Sadece sana… Oysa bütün bunlar bir hiç uğrunaymış, Şimdi anladım… Sevdim her şeye rağmen, Gurur denecek bi zerre kalmadı bende, Hepsi ayağının altında ezildi kaldı, Gel diye attığım çığlıkları, Dağlardaki taşlar duydu da , Bir sen duyamadın! Sevdim her şeye rağmen, Hep kışlar yaşattın, Hiç açamadı aşkımıza ektiğim kır çiçeklerim, Benim gibi onları da soldurmayı becerdin, Nedendi bu yalnız kalmışlığım? Bana bi kez olsun aşkla bak diye mi? Senin bana bakışlarında yalanmış, Bana gelmediğin günlerde bunu da anladım… Şimdi diyeceksin gene, Sevmiyorum gel deme, Gelemem... Sen gelemem dediğin günden beri, Hala böyle içimde aşkı tüketmeden seviyorum… Belki bir “hiçi”… Ama sevgimin boynu bükülmesin yeter ki, Tükensem de… Artık gelme olur mu? Bu son gidişin olsun… Gelmene lüzum yok! Sevmek için! |
Gurur denecek bi zerre kalmadı bende,
Hepsi ayağının altında ezildi kaldı,
Gel diye attığım çığlıkları,
Dağlardaki taşlar duydu da ,
Bir sen duyamadın!
içim acıdı
bu ne güzel sevdadır ki
böyle söyletir
kutlarım yürekten
saygılarımla