Yanılgı
Aynalara karşı ’’seni seviyorum’’ provası yapıyordum hep
seninde,aynalar gibi benim söylediğimin aynısını söyleyeceksin sandım. Ama yanılmışım... Sabit tebessümlerin olduğu fotoğraf albümlerinde sana bakıyordum. hep öyle kaldığını sanıyordum. Ağladığın da oluyormuş, ağlattığında. sonun da anladım....yanılmışım... hani;Ayın silueti çıkarya denizde geceleri. Öyle sanmıştım ikimizi. Aynıyız demiştim. Sadece yansımaymış,anladım. Anladım...yanılmışım.... Ama hep yanılmıyorum ben de, sen aklıma geliyordun, kanatları kaçmaktan yorulmuş, bir güvercin gördüğümde. bir adım da kaçan güvercinlere benzetiyorum seni. sarılsam ölürdün belki. Doğruların insanı sevindirdiğini sanırdım. Sevince yanılıyormuş insan, anladım.... |
Mükemmelliğinde bir anlatım. Çok severek okudum şiiri. Gönlünüze sağlık.
Sevgiyle kalın.