İstanbul ağlar yerime
Ben ağlamam artık
Sustum! yeter! Bu kadar istemem artık Aşk’ı daha yeni kustum Ağlamam artık İstanbul ağlar yerime Ben yine bir köşesinde Pustum. Hayatın bittiği yerde Başlayan bir Düş/tüm Pamuk helva üstünde Pembe bir süstüm Sayılı gün çabuk geçer dediler Takvimden günleri değil Günlerden saatleri düştüm Baktım geleceğin yok Zamana küstüm. beni arama şimdi seni aramakla meşkulum Gözlerinle vurdum kendimi Faili meşkul bir suçum. Ağlamam sakın umutlanma İstanbul ağlıyor yerime Ben Akşamında bir pustum Ağlamam diyorum ama En çok da İstanbul’um O kadar olmasa da, Ayaklarım İstanbul’un altında Ben,Sema’sında bir Kuştum... Yasin Çetin... |
tebriklerimle ...
sevgilerimle..