Bakışlarını saklardım bakışlarıma
Gözlerim gözlerini içerdi elalarına susadıkça
Ne zaman dalıp gitsem onun elalarına
Enkaz olurdu benim elagiller işte tam o an da
Adeta ölümle gelir gibi olurdum ben burun buruna !...
***
Var ya hani onun o ela gözler
Gölge de başka türlü rengi güler
Güneş de başka türlü sinemi eşeler
Bana kendini sanki tapınak eder
Gözlerim gözleriyle çoğu kezler
Zaten tam anlamıyla birbirine girer
Ve benim elalar onun elalarıyla
Kirpiklerinin duldasın da boyuna sevişirler !...
***
Ruhumu okşarlardı kadife bir el gibi
Gündüz gezinirken gözlerimde gözleri
Bu da yetmiyormuş çasına sanki,
Elaları gecelerimi de rüyalarımı mekan ederdi
Ruhuma verdiği bu acılar da ne ki ?
Onun öyle bıçak sırtı elaları vardı ki
Bana ölümü dahi sevdirirdi !...
***
Yeşile kur yapardı bazen gözlerinin kahvesi
Canıma işkence için saklardı hep kendisini
Binlerce kez öldürürdü o elalar belki
Binlerce kez beni
Ve Allah’tan binlerce kez de neyse ki,
Yeniden dünyaya getirirdi...
***
Ela seslerle konuşurdu bazen de benimle
Hece hece, kelime kelime, imge imge
Oldum olası istemişimdir ben kendime,
Onun bana ela bakması gibi korkunç bir işkence !
Merak eder dururdum hep şunu bir de,
Acaba onun elalardan
Benim elalar nasıl görünüyor diye !...
***
Yeşile işmar ederdi gözleri tüm gölgeliklerde
İçinden sağanak yeşiller de serpilirdi o zaman dünyama
Bakarken kurşunlar fırlatırdı onun gözbebekleri bağrıma
Elalarının karşısında ise ben kimi zaman da
Diz çökerdim çok çaresiz kaldığımda…
***
Anlık bir süzüş bile dokundursa kirpiklerinin aralığından
Kamçı gibi şaklardı o yüzüşleri bile içimde durmadan
Çok gelirdi bu ela aşkı bana, çok galiba ?
Uçsuz yaralar alırdım lakin onun elalarından
Hem yürekler dolusu, hem kocaman kocaman !…
***
Ve için için kanardı içimdeki can yerlerim durmadan
Daha çok da elalarına bakışımın hemen arkasından
Yeşille kahverengi karışımı, yani en üst seviye ela olanından
Direkt yüreğime saplanırdı görünmeden ama acısı duyulan
Kanıma girerdi onun elaları hep işte tam da o an !...
==
=====
İ.H.Gürcanok
=============









( İKİNCİ BÖLÜM )

Şaşırırdım gerçek kimliğimi
Ben kendimi onun kimliğinde hissede hissede
Ne bütünleştiriyordu acaba beni kendiyle
Merak ederdim ne boyutta ondayım diye
Batıp gömülmüştü lakin benliğim onun kimliğine bir iyice !…
***
Kaybolurdum
Bakışlarının ela ummanına kendimi kaptırırken kaybolurdum
Öyle bir dünyada yüzme bilmez ben hep çırpınıp dururdum
Bir sebepten kırılmasıydı bana en büyük korkum
Çünkü ela kapılarını çarparak kapatırsa bir gün yüzüme
Onun ela solumalı oksijeninden mahrum olurdum…
***
Ben ben’i bilemezdim, bilmezdim kesinlikle
Gözleri küserse gözlerime
Olabilir miydim ki o zaman zaten ben ben de
Göz göze gelmemenin cezası bitmeyince
Derdim belki doğmamış olaydım keşke
Ya da hiç rastlamamış olaydım o ela göze…
***
Ne çok arzulardım,
O gözler de ölmek için doya doya
Tamamen yok olup gitmem şöyle dursun inadına
Dahası can suyum olurdu onun ölümleri hep bana
Yeter ki o söndürsün beni, o kendi ela ateşiyle
Bu canı teslim almaya geldiğin de…
***
Sisli sisli bakardım küle dönmüş halimle ona
Ben biçare, ben kaderi hasrete karşı sıfır müsamaha
Ben ki, gözleri benzeyen ıssız ve nemli odalara
O ise gün yirmi dört saat hep karşımda kor bir ışıkla
Demek geliyor içimden hani bir de şunu yapmasa ?
Şu hasret denen mefhumun koynuna saklanmasa ?...
***
Onun elalarına bandıra bandıra canımı
Daha da harlandırırdım sönmeye yüz tutmuş yanlarımı
Ancak öyle toparlayabilirdim kendi enkaz dünyamı
Işıl ışıl vede ağır ağır yeşeren elalarının ipine
Seve seve asmak isterdim hayatımın geri kalanını…
***
Gözlerinin demir kapılı hücresinde
En ağır müebbete bile hazırlıklıydı hayatım
Hani öyle de, böyle de nasıl olsa enkazdım
Affet beni sırf bu yüzden işte ne olur affet ?
Ölüm sıramı beklemiyorum tarafından Tanrı’m
O zaten bir an evvel ölmem için benim
Sanki içi ela kurşunlarla dolu bir silahım !...
X
///////////////////////
///////////////////////
İSMAİL HAKKI GÜRCANOK
- - - - - - - - - - - - - - - - - -