***Sevdalı bir Nazım’dı.******Sevdalı bir Nazım’dı.*** Doğunun sınır kentinde Soğuk ayaz kış gününde Daha yaşının on sekizinde Amcaya emanet, baba annenin göz bebeği, Sevdalı bir nazım dı. İçindeki fırtınayı dindirmekten kurumuştu gözlerinin pınarı. Hangi hayalin peşinden mahmuzlar sın, atını Nazım! Geceyi bölen bir tren geçer Gece kondu mahallesinden. Temelsiz evler sarsılır, çamur sıvalar dökülür Sarı yanan ışıklar, inleyen hasta gibi Yoksul evlerde Boyasız duvarların Kaderini gösterir. Yeni uykuya dalan gözleri, Seyre çağırır kendini Uyanın ey sevdalılar…. Sevdiklerinizi getirdim size dercesine Soluyordu sevgi treni. Doğunun soğuk kış gecesinde Uykular bölünür sevgi treninin sesiyle Saatler kurulmuş gece tam oniki’ ye Ve özlemler ayaklanır Anne kucağındaki bebek uyanır O da sarılır en çok sevdiğine, annesine. Mutluluk dolup taşar annenin sevecen yüreğinde. Nazım; Yedirmedi uykularına ışıl, ışıl düşlerini Sevgi treninin gelişiyle, atlardı aşk atının sırtına Sensiz geçen günlerini anlatırdı kendine Sana geliyorum sevgili sana Beni sana getiren ayın aydınlığı mı? Karın aydınlığı mı? Bir sevda büyüyor içimde Kara kışlar gebedir, baharın gelişine Sevdiğimi alıp götüren tren Gelecek bizim diye her gece seni bekliyorum.. 1986 KARS Özlem Çetin Bu şiirin hikayesi: Nazım, uzun bir tren yolculuğunu Almanya’ da çalışan, gurbetçi bir aileyle aynı kompartımanı paylaşarak yapmıştı ve ailenin kızına âşık olmuştu. Her gece gelen trende sevdiğini beklerdi. |
Ço güel...
........................................... Saygı ve selamlar..